maanden van ontdekking!
Door: Mark van Leeuwen
Blijf op de hoogte en volg Mark
09 Februari 2015 | Peru, Huanchaco
Jaaaaaaaa! daar is ie dan weer!
Velen hadden misschien de hoop al opgegeven op een nieuw verslag, maar nee ik heb het nog in de vingers en na zon lange tijd kunnen jullie ook heel wat verwachten :D
Ik zal proberen om alles wat al maanden geleden is gebeurd met even veel levendigheid te vertellen als hoe ik het toen beleefde. bereid je voor en hou je vast, we gaan terug naar Costa Rica!
(ik heb even mijn vorige verslag teruggelezen) Ik ging dus een rafttrip doen!
grote rivier (joh), veel stroomversnellingen met een paar van klasse 4 ertussen en das best ruig!
ervaren met raften zoals ik was, lag ik er bij de eerste versnelling al uit... 'caucht off guard' zeg maar.
de plek voor de overnachting was een prachtige camping met een openluchtkeuken waar voor ons gekookt werd terwijl wij (ik en mijn officiële eerste reisbuddies) wachtten in een hangmat met lekkere random muziek van de telefoon van Pascal. daarna dineren bij kaarslicht met verse sangria, kon niet beter!
En dan het toppunt van de hele rafttrip!... kampvuur by the riverside! en niet zomaar een kampvuur, nee een kampvuur aangemaakt met mijn Bear Gyrlls suvivalmes! en dat met vochtig hout van het rivierstrand, BAM! nog nooit zo trots geweest op m'n vuurtje :P
De 2e dag was weer net zo tof en de rit eindigde bij hoge kliffen aan weerszijden met een vervallen bruggetje in het midden waar we zwommen in het rustigstromende water dat bedekt was met een spooky laagje douw... geen geintje, op een filmset kunnen ze het niet zo mooi krijgen zoals de natuur het zelf creëert.
Goed, dat was 1 weekendje.. dit kan wel eens een lang verhaal gaan worden.
Dus, omdat mijn eerste officiele reisbuddies (Nina en Pascal) zo tof waren, besloot ik met hun 'travelclass' (aanrader) mee te gaan naar Puerto Viejo i.p.v. in toch redelijk slaperig Turrialba te blijven.
Dit was een hele goede beslissing! heerlijk caribean plaatsje, meer leuke mensen en ik kon mijn Spaans lessen gewoon voortzetten. OK met iets minder focus en toch eigenlijk teveel andere leuke dingen om te doen, die ik dan maar samen met mijn Spaans leraar ging doen. Dat had ook heel goed kunnen werken als niet iedereen die engels sprak het ook zo'n leuk idee vond om mee te gaan... je raad het al, daaaag Spaans les.
Nou goed, ik heb zo wel enorm van Puerto Viego genoten en m'n Spaans, ach, in de praktijk leer je een taal toch beter denk ik.
Sidenote: terwijl ik dit schrijf herinner ik me zoveel leuke mensen die ik alleen al daar heb ontmoet en die het ook allemaal waard zijn om te omschrijven, maar ik denk dat dat teveel gaat worden. als jullie maar weten dat je met reizen echt hele interessante mensen ontmoet!
Met deze leuke mensen heb ik een super interessante dagtrip gedaan wat inhield dat we wat leerden over het gebruik van natuurlijke materialen (alles is bruikbaar! zelfs de simpelste boom), dat we veel chocolade konden maken zo puur als maar kan natuurlijk en we bezochten een leuke waterval met een sprongetje van zo'n 8m :D me gusta! oh! en ik heb boa constrictor vet gedronken! dus ik zal nooit astma krijgen! en mensen die astma hebben, worden daarmee genezen. Wat nou geen remedie, drink slangenvet :P
Ok next chapter! Boquete Panama (daar waar de beroemde verdwijning was van de Nederlandse dames)
Met drie leuke meiden reisde ik van Puerto Viejo naar Boquete, met als doel het beklimmen van de vulkaan Barú! Wat een avontuur was dát!
In het hostel (ook van dezelfde Spaans school) waren nog meer mensen te motiveren voor de klim waaronder de manager Ruby en superheld Martin. Serieus een superheld; 32 jaar, 2m+, daar spaans aan het leren voor zijn project om een deel van het regenwoud te redden (met succes) en fit als een beest!
De vulkaan beklim je per definitie 's nachts om op de top de zonsopgang te kunnen bekijken. Zo gezegd, zo gedaan. leuke uitdaging en super gezellig met een grote groep van uiteindelijk zo'n 12 pax.
De zonsopgang was subliem met uitzicht op beide oceanen, een onweersbui verderop in het land en een beetje romantiek!
MAAR DAN! Dan moet je nog naar beneden! zwaarder voor de knieën en na een nacht bergopwaarts en geen slaap is het nog een lange weg.
Een van de meiden had praktisch al haar energie al verbruikt met de weg naar boven en liep dus flink tegen zichzelf aan die ochtend.
2 anderen en ik bleven een beetje bij haar in de buurt in het begin, maar op een gegeven moment duurde het 5 min. om op haar te wachten als wij slechts 2 min. vooruitgelopen waren... naar mijn inziens had ze het mentaal al een beetje opgegeven, maar was ze op haar tandvlees aan het doorbikkelen.
Na een tijdje hadden wij met haar tempo nog het meeste moeite (bereken nogmaals geen slaap en de fysieke en mentale uitdaging voor onszelf) dus spraken we met haar af, aangezien het 1 gemakkelijk pad naar beneden was, dat ieder z'n eigen tempo zou lopen en dat we elkaar dan beneden zouden zien. Puik plan, maar na zo'n 15 á 20 min. begon het te STORTregenen!! De temperatuur daalde direct aanzienlijk en het pad transformeerde in een heuze stroom bruin water.
Maar wat moesten we nou met Caia? als je snel rekent zou wachten op haar ons in onderkoelingsgevaar brengen (met onze regenjassen aan waren we alsnog doorweekt in no time). Dus we besloten door te lopen. Na een tijdje maakte ik me nog erg zorgen bedenkende dat Caia waarschijnlijk niet snel genoeg bewoog om zichzelf warm te houden. na kort overleg besloten we dat ik in een hoger tempo naar beneden zou gaan om hulp in te schakelen zodat ze niet in de volgende uren onderkoeld zou raken.
Onderweg kwam ik Martin, Ruby en Ilja tegen en deze 2 heldinnen besloten dus wél om terug naar boven te lopen naar Caia en Martin besloot om met mij mee te gaan. Daar kwam zijn heldenkracht naar boven want na een paar kilometer naar beneden rennen (lang leve adrenaline) kon ik hem niet meer bijhouden.
Uiteindelijk onderaan de berg hebben we eerst een taxi naar Boquete moeten nemen om daar hulptroepen in te schakelen.
Na de verdwijning van vorig jaar en alle aanklagingen besloten de hulptroepen om helemaal wild te gaan, een ambulance naar boven te sturen samen met politie en brandweer en ondertussen filmden ze alles om maar aan te kunnen tonen dat ze deze keer geen fouten zouden maken. Geen leuke ervaring voor de dames die inderdaad alledrie al dicht tegen onderkoeling aanzaten.
Eind goed al goed heeft iedereen het overleefd, kwamen we slechts in de krant als domme toeristen en op nu.nl met een nog iets meer verdraaid verhaal. Heerlijk, journalisme!
Lieve trouwe lezers, hierbij besluit ik dat ik niet in 1 keer 4(+) maanden kan gaan inhalen.
"Ain't nobody got time for that!!"
Dus wordt vervolgd!
Adios Amigos!!!
liefs Mark
Velen hadden misschien de hoop al opgegeven op een nieuw verslag, maar nee ik heb het nog in de vingers en na zon lange tijd kunnen jullie ook heel wat verwachten :D
Ik zal proberen om alles wat al maanden geleden is gebeurd met even veel levendigheid te vertellen als hoe ik het toen beleefde. bereid je voor en hou je vast, we gaan terug naar Costa Rica!
(ik heb even mijn vorige verslag teruggelezen) Ik ging dus een rafttrip doen!
grote rivier (joh), veel stroomversnellingen met een paar van klasse 4 ertussen en das best ruig!
ervaren met raften zoals ik was, lag ik er bij de eerste versnelling al uit... 'caucht off guard' zeg maar.
de plek voor de overnachting was een prachtige camping met een openluchtkeuken waar voor ons gekookt werd terwijl wij (ik en mijn officiële eerste reisbuddies) wachtten in een hangmat met lekkere random muziek van de telefoon van Pascal. daarna dineren bij kaarslicht met verse sangria, kon niet beter!
En dan het toppunt van de hele rafttrip!... kampvuur by the riverside! en niet zomaar een kampvuur, nee een kampvuur aangemaakt met mijn Bear Gyrlls suvivalmes! en dat met vochtig hout van het rivierstrand, BAM! nog nooit zo trots geweest op m'n vuurtje :P
De 2e dag was weer net zo tof en de rit eindigde bij hoge kliffen aan weerszijden met een vervallen bruggetje in het midden waar we zwommen in het rustigstromende water dat bedekt was met een spooky laagje douw... geen geintje, op een filmset kunnen ze het niet zo mooi krijgen zoals de natuur het zelf creëert.
Goed, dat was 1 weekendje.. dit kan wel eens een lang verhaal gaan worden.
Dus, omdat mijn eerste officiele reisbuddies (Nina en Pascal) zo tof waren, besloot ik met hun 'travelclass' (aanrader) mee te gaan naar Puerto Viejo i.p.v. in toch redelijk slaperig Turrialba te blijven.
Dit was een hele goede beslissing! heerlijk caribean plaatsje, meer leuke mensen en ik kon mijn Spaans lessen gewoon voortzetten. OK met iets minder focus en toch eigenlijk teveel andere leuke dingen om te doen, die ik dan maar samen met mijn Spaans leraar ging doen. Dat had ook heel goed kunnen werken als niet iedereen die engels sprak het ook zo'n leuk idee vond om mee te gaan... je raad het al, daaaag Spaans les.
Nou goed, ik heb zo wel enorm van Puerto Viego genoten en m'n Spaans, ach, in de praktijk leer je een taal toch beter denk ik.
Sidenote: terwijl ik dit schrijf herinner ik me zoveel leuke mensen die ik alleen al daar heb ontmoet en die het ook allemaal waard zijn om te omschrijven, maar ik denk dat dat teveel gaat worden. als jullie maar weten dat je met reizen echt hele interessante mensen ontmoet!
Met deze leuke mensen heb ik een super interessante dagtrip gedaan wat inhield dat we wat leerden over het gebruik van natuurlijke materialen (alles is bruikbaar! zelfs de simpelste boom), dat we veel chocolade konden maken zo puur als maar kan natuurlijk en we bezochten een leuke waterval met een sprongetje van zo'n 8m :D me gusta! oh! en ik heb boa constrictor vet gedronken! dus ik zal nooit astma krijgen! en mensen die astma hebben, worden daarmee genezen. Wat nou geen remedie, drink slangenvet :P
Ok next chapter! Boquete Panama (daar waar de beroemde verdwijning was van de Nederlandse dames)
Met drie leuke meiden reisde ik van Puerto Viejo naar Boquete, met als doel het beklimmen van de vulkaan Barú! Wat een avontuur was dát!
In het hostel (ook van dezelfde Spaans school) waren nog meer mensen te motiveren voor de klim waaronder de manager Ruby en superheld Martin. Serieus een superheld; 32 jaar, 2m+, daar spaans aan het leren voor zijn project om een deel van het regenwoud te redden (met succes) en fit als een beest!
De vulkaan beklim je per definitie 's nachts om op de top de zonsopgang te kunnen bekijken. Zo gezegd, zo gedaan. leuke uitdaging en super gezellig met een grote groep van uiteindelijk zo'n 12 pax.
De zonsopgang was subliem met uitzicht op beide oceanen, een onweersbui verderop in het land en een beetje romantiek!
MAAR DAN! Dan moet je nog naar beneden! zwaarder voor de knieën en na een nacht bergopwaarts en geen slaap is het nog een lange weg.
Een van de meiden had praktisch al haar energie al verbruikt met de weg naar boven en liep dus flink tegen zichzelf aan die ochtend.
2 anderen en ik bleven een beetje bij haar in de buurt in het begin, maar op een gegeven moment duurde het 5 min. om op haar te wachten als wij slechts 2 min. vooruitgelopen waren... naar mijn inziens had ze het mentaal al een beetje opgegeven, maar was ze op haar tandvlees aan het doorbikkelen.
Na een tijdje hadden wij met haar tempo nog het meeste moeite (bereken nogmaals geen slaap en de fysieke en mentale uitdaging voor onszelf) dus spraken we met haar af, aangezien het 1 gemakkelijk pad naar beneden was, dat ieder z'n eigen tempo zou lopen en dat we elkaar dan beneden zouden zien. Puik plan, maar na zo'n 15 á 20 min. begon het te STORTregenen!! De temperatuur daalde direct aanzienlijk en het pad transformeerde in een heuze stroom bruin water.
Maar wat moesten we nou met Caia? als je snel rekent zou wachten op haar ons in onderkoelingsgevaar brengen (met onze regenjassen aan waren we alsnog doorweekt in no time). Dus we besloten door te lopen. Na een tijdje maakte ik me nog erg zorgen bedenkende dat Caia waarschijnlijk niet snel genoeg bewoog om zichzelf warm te houden. na kort overleg besloten we dat ik in een hoger tempo naar beneden zou gaan om hulp in te schakelen zodat ze niet in de volgende uren onderkoeld zou raken.
Onderweg kwam ik Martin, Ruby en Ilja tegen en deze 2 heldinnen besloten dus wél om terug naar boven te lopen naar Caia en Martin besloot om met mij mee te gaan. Daar kwam zijn heldenkracht naar boven want na een paar kilometer naar beneden rennen (lang leve adrenaline) kon ik hem niet meer bijhouden.
Uiteindelijk onderaan de berg hebben we eerst een taxi naar Boquete moeten nemen om daar hulptroepen in te schakelen.
Na de verdwijning van vorig jaar en alle aanklagingen besloten de hulptroepen om helemaal wild te gaan, een ambulance naar boven te sturen samen met politie en brandweer en ondertussen filmden ze alles om maar aan te kunnen tonen dat ze deze keer geen fouten zouden maken. Geen leuke ervaring voor de dames die inderdaad alledrie al dicht tegen onderkoeling aanzaten.
Eind goed al goed heeft iedereen het overleefd, kwamen we slechts in de krant als domme toeristen en op nu.nl met een nog iets meer verdraaid verhaal. Heerlijk, journalisme!
Lieve trouwe lezers, hierbij besluit ik dat ik niet in 1 keer 4(+) maanden kan gaan inhalen.
"Ain't nobody got time for that!!"
Dus wordt vervolgd!
Adios Amigos!!!
liefs Mark
-
10 Februari 2015 - 01:44
Mams:
Aaaahhh..ik begin er net in te komen! Heerlijk leesvoer! Ik hoop op een snel vervolg ;) xxxjes mam -
10 Februari 2015 - 05:24
Niels:
Hahaha is goed ouwe sabbeltand tijgert. Klink allemaal weer rete spannend rambo, we kijken nu al uit naar het volgende deel. Ltrzzzz x -
10 Februari 2015 - 09:10
Richard:
Leuk geschreven weer! Je maakt wat mee daar, veel plezier weer de komende tijd! X -
10 Februari 2015 - 10:06
Bianca Van Piet :):
We want more! We want more! -
10 Februari 2015 - 10:35
Theo V:
WE want more !!!!! -
10 Februari 2015 - 10:55
Petra:
Geweldig om te lezen op naar het volgend avontuur -
10 Februari 2015 - 10:55
Petra:
Geweldig om te lezen op naar het volgend avontuur -
10 Februari 2015 - 11:21
Linda:
Klinkt allemaal weer lekker spannend! Ik ben alweer super jaloers! Geniet! X lin -
10 Februari 2015 - 12:34
Denise:
Men.... ik zat er net in. ;) have fun! -
10 Februari 2015 - 14:31
Eva:
Ahhhhh inderdaad begon ik er net ook lekkrr in te komen. Voor de gewone mens in het niet reizende bestaan was dit al enorm leuk! Er wordt meer verhaal verwacht!! liefs -
10 Februari 2015 - 22:42
Ilja:
Oohhhhhhhh ons vulkaan avontuur in de spotlight..........! Ondanks het ietwat dramatische einde nog steeds 1 van de tofste ervaringen OOIT. Mooi verhaal Mark, geniet van alle avonturen die nog komen gaan.
Pura Vida!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
